U vraagt zich mogelijk af hoe het kan dat La Dolce Casa zo ver weg zit, maar toch alles kan regelen om een huis te kopen respectievelijk te verkopen. Dat zit zo: vanuit het centraal gelegen Le Marche, waar ik woon, kan ik veel kanten op.
Zo hebben wij met La Dolce Casa nu een huis verkocht in Comelico Superiore (provincia Belluno). Om precies te zijn in Padola, een klein dorpje van de gemeente Comelico. Dat ligt op 487 km afstand in de Dolomieten. Niet echt om de hoek dus.
U vraagt zich wellicht af hoe zo'n aankoop verloopt. Ik neem u graag mee.
Er wordt vaak gezegd: ”Oh dat doen we zelf wel even”!!! Achteraf blijkt het toch allemaal tegen te vallen, dan moet er toch iemand ingeschakeld worden om het helemaal te regelen. Al die formulieren invullen, is immers nogal een gedoe. Maar wat moet er dan allemaal geregeld worden, zult u zich afvragen.
De akte van het huis in Comelico, waarover ik hierboven schrijf, hebben we in Le Marche laten passeren. Maar toch moesten er in Comelico verschillende zaken geregeld worden. En dus vertrek ik naar het dorpje op 487 km afstand. Dat doe ik met de trein. Ter plekke regel ik het verder samen met de klant. Ik vertrek van huis om 8.00 uur met de auto naar het station in Fano en neem daar de eerste trein. Het is de eerste trein van vijf treinen die ik moet hebben. Dat betekent 4 keer overstappen.
Om 9.09 stap ik in de eerste trein naar Bologna; dat is ongeveer 2 uur treinen. De volgende trein is van Bologna naar Venezia-Mestre. Gelukkig hoef ik niet lang te wachten voor het overstappen. Ik stap in de trein om naar Conegliano te gaan. Die gaat naar Ponte nelle Alpi – Polpet en van daaaruit naar de eindstation Calalzo di Cadore. Hier eindigt het spoor want nu moet je verder met een bus ..... het is al 16.27, zo ben ik al ruim 8 uur onderweg. Nu naar Padola. Ik heb met de opdrachtgever afgesproken dat hij mij komt ophalen. Samen leggen we de laatste rit af van ongeveer 45 minuten naar het dorpje waar het huis gekocht is.
Dat was best spannend want de aankomst is in het donker. Er ligt meer dan 1 meter sneeuw en de temperatuur is -13 graden. Het is maar goed dat ik met de beheerder heb afgesproken dat zij de sneeuw weg laten halen in de tuin voor de garage. En dat ze de verwarming aanzette zodat het huis warm huis is bij aankomst.
We hebben afgesproken waar de sleutel ligt. Een beetje licht met de telefoon en ja hoor, de deur gaat open. Oh, wat was het er heerlijk warm! Het huis is keurig netjes achtergelaten. Mooi! Alles wat we gevraagd hebben, hebben ze laten staan. De rest, allemaal troep, heeft de vorige eigenaar afgevoerd. We kijken rond; het is echt keurig netjes. Na de inspectie van het hele huis, rammelt onze maag. Het is nog corona-tijd en alle restaurants sluiten om 18.00. Dat wordt dus een pizza halen. Ik word daarna naar het hotel gebracht en val moe maar voldaan op bed.
De volgende dag geloof ik mijn ogen niet! Wat een mooi uitzicht met al die sneeuw op de bergen. Bergen sneeuw ook in het dorp; vrachtwagens brengen de sneeuw weg. Ongelofelijk! De zon schijnt op de sneeuw: een spectaculair plaatje! Ik ga naar buiten en maak foto’s.
Om 9 uur is de eerste afspraak bij de bank. We openen er een bankrekening. In de voorbereiding heb ik natuurlijk al diverse documenten gestuurd, maar de opdrachtgever moet tal van zaken voorleggen, zoals de originele Codice Fiscale, Resident Certificaat. We worden ontvangen in een piep klein kantoortje. De bankdirecteur vertelt ons ook nog, terwijl hij het hele paspoort kopieert, (nog nooit meegemaakt en volgens mij ook niet nodig). dat hij Covid-19 heeft gehad en er net uit is. In de Regio Veneto zijn het er inderdaad erg veel, dus mondkapje goed op en zo min mogelijk praten...... je weet maar nooit... Nadat hij eindelijk alle bladzijden heeft gekopieerd mogen vertrekken. Hij laat alles alles invoeren en 's middags moeten we terugkomen om alle papieren te ondertekenen.
Volgende afspraak met de makelaar. Deze legt uit hoe de kachel, verwarming en meer werkt. De makelaar geeft ons ook alle contactgegevens van de vakmannen die weten hoe alles werkt in het huis. We lopen door het hele huis en zien waar alle meters liggen van water, licht en gas. De makelaar legt de werking van de gaskachel uit en attendeert ons op het feit dat er onderhoud nodig is.
Volgende stap is het regelen van internet. We redden het nog net op tijd om naar een groter dorp te gaan waar zo’n Tim winkel is. Er kan een vaste telefoon worden aangesloten maar dat heeft geen zin; dat kost ook te veel. We gaan naar een winkel om Wi-Fi aan te schaffen maar op dat moment heeft de winkel de apparatuur die op abonnementsbasis werkt niet in huis. Dat wordt dus iets voor de volgende keer. We weten nu hoe het werkt dus is het gewoon afhalen en we zijn klaar.
Nu we toch in een groter dorp zijn, koopt de opdrachtgever gelijk enkele lampjes en een sneeuwschep. Vanuit Nederlandse optiek lijkt dat misschien raar, maar winkels in Italië zijn niet de hele dag open; vooral niet de kleine winkels in dorpjes midden in de Alpen.
Einde van de middag gaan we naar de bank om de papieren te ondertekenen. En vanaf half vijf heb ik de gelegenheid om een mooie wandeling te maken in de sneeuw en om getuige te zijn van een prachtige zonsondergang in de sneeuw. Morgen weer terug naar Le Marche...
Antonella Ghiani
Meld u aan voor de nieuwsbrief en ontvang een aantal keer per jaar tips over het aankopen van een tweede huis in Italië. Zo weet u zeker dat u niets mist!
